غلظت آمیلاز ادرار برای تایید تشخیص پانکراتیت استفاده می شود، اگرچه سایر بیماری های غیر لوزالمعدی هم می توانند موجب افزایش سطح آمیلاز ادرار شوند.
لیپاز و آمیلاز سرم.
این آزمایش نیازی به ناشتایی و محدودیت رژیم غذایی ندارد.
غلظت آمیلاز ادرار برای تایید تشخیص پانکراتیت استفاده می شود، اگرچه سایر بیماری های غیر لوزالمعدی هم می توانند موجب افزایش سطح آمیلاز ادرار شوند. سطح آمیلاز ادرار بعد از خون افزایش می یابد. چندین روز پس از شروع روند بیماری، ممکن است سطح آمیلاز سرم طبیعی باشد در حالی که سطح ادراری آن شدیدا افزایش می یابد. غلظت آمیلاز ادرار خصوصا برای تشخیص دیرهنگام پانکراتیت در دوره ی این بیماری مفید است.
سکته ریوی، پانکراتیت عود کننده مزمن، پانکراتیت حاد، بیماری GI، زخم پپتیک نفوذکننده به لوزالمعده، کوله سیستیت حاد، کتواسیدوز دیابتی، بیماری های روماتوئید، سارکومای استئوژنیک، کرایوگلوبولینمی، پاروتیدیت (اوریون) و پارگی حاملگی خارج رحمی می توانند باعث افزایش سطوح آمیلاز ادرار شوند.
اتیل الکل، دگزامتازون، آمینوسالیسیلیک اسید، کورتیکواستروئیدها، آزاتیوپرین، آسپیرین، پردنیزون، قرص های ضد بارداری، مسکن های نارکوتیک، گلوکوکورتیکوئیدها، متیل دوپا، دیورتیک های لوپ (مانند فوروزماید) و ماده حاجب حاوی ید داروهایی هستند که ممکن است باعث افزایش سطوح آمیلاز در ادرار شوند و در مقابل داروهایی مثل گلوکز، اگزالات ها و سیترات ها می توانند سبب کاهش سطوح آمیلاز ادرار شوند. همچنین محلول دکستروز IV می تواند باعث نتیجه منفی کاذب در آزمایش شود.
مقادیر خارج از محدوده نرمال