هیپوکندروژنز یکی از شدیدترین بیماری ها در طیف اختلالاتی است که در اثر جهش های ژن COL2A1 ایجاد میشوند. این ژن دستورالعمل هایی برای ساخت پروتئینی که کلاژن نوع 2 را تشکیل میدهد ، فراهم میکند. این نوع کلاژن بیشتر در ژل شفافی که کره چشم را پر میکند ( زجاجیه ) و غضروف یافت میشود. غضروف یک بافت سخت و قابل انعطاف است که بیشتر اسکلت بدن را طی توسعه اولیه تشکیل میدهد. بیشتر غضروف متعاقبا به استخوان تبدیل میشود به جز غضروفی که نقاط انتهایی استخوان ها را پوشانده و حفظ میکند و غضروفی که در بینی و گوش های خارجی وجود دارد. جهش در ژن COL2A1 مسبب بروز بیماری بوده و این ژن در پانل NGS بیماری های استخوانی آزمایشگاه مندل مورد بررسی قرار می گیرد.
هیپوکندروژنز یک اختلال نادر و شدید رشد استخوان میباشد. این بیماری از طریق بدن کوچک ، اندام های کوتاه و تشکیل غیرطبیعی استخوان ( استخوانی شدن[1] ) در ستون فقرات و لگن شناسایی میشود. نوزادان مبتلا دارای بازوها و پاهای کوتاه ، قفسه سینه کوچک با دنده های کوتاه و ریه های توسعه نیافته میباشند. استخوان های جمجمه به طور طبیعی توسعه یافته اند اما استخوان های ستون فقرات و لگن به طور مناسبی سخت ( استخوانی[2] ) نمیشوند. افراد صورتی با ظاهر تخت و کشیده ، چشم هایی با فاصله زیاد ، چانه کوچک و در برخی موارد یک شکاف در سقف دهان به نام شکاف کام[3] دارند. در نتیجه این مشکلات جدی در سلامت فرد ، برخی افراد مبتلا پس از مدت زمان کوتاهی میمیرند. نوزادانی که با هیپوکندروژنز متولد میشوند معمولا در هنگام تولد یا مدت کوتاهی پس از آن به علت نارسایی تنفسی میمیرند. نوزادانی که بعد از دوره اولیه نوزادی زنده میمانند معمولا به عنوان افرادی مبتلا به دیسپلازی اسپوندیلو اپی فیزیال مادرزادی[4] طبقه بندی میشوند ، این بیماری یک بیماری مرتبط اما ملایم تر است که متشابها توسعه استخوان را تحت تاثیر قرار میدهد.
هیپوکندروژنز و آکندروژنز نوع 2 ( یک اختلال اسکلتی مشابه ) به همراه هم 1 نفر در هر 40000 تا 60000 نوزاد تازه متولد شده را تحت تاثیر قرار میدهند.
هیپوکندروژنز یکی از شدیدترین بیماری ها در طیف اختلالاتی است که در اثر جهش های ژن COL2A1 ایجاد میشوند. این ژن دستورالعمل هایی برای ساخت پروتئینی که کلاژن نوع 2 را تشکیل میدهد ، فراهم میکند. این نوع کلاژن بیشتر در ژل شفافی که کره چشم را پر میکند ( زجاجیه ) و غضروف یافت میشود. غضروف یک بافت سخت و قابل انعطاف است که بیشتر اسکلت بدن را طی توسعه اولیه تشکیل میدهد. بیشتر غضروف متعاقبا به استخوان تبدیل میشود به جز غضروفی که نقاط انتهایی استخوان ها را پوشانده و حفظ میکند و غضروفی که در بینی و گوش های خارجی وجود دارد. کلاژن نوع 2 برای توسعه طبیعی استخوان ها و دیگر بافت های همبند که قاب محافظ بدن را تشکیل میدهند ، ضروری است. جهش های ژن COL2A1 با گردآوری مولکول های کلاژن نوع 2 مداخله میکنند که این امر از توسعه مناسب استخوان ها و دیگر بافت های همبند ممانعت میکند.
هیپوکندروژنز با الگوی توارث اتوزومال غالب به ارث میرسد زیرا یک کپی از ژن تغییریافته در هر سلول برای ایجاد بیماری کافی است. این بیماری از جهش های جدید در ژن COL2A1 نشات گرفته است و در افراد بدون تاریخچه خانوادگی از بیماری ظاهر میشود. این بیماری به نسل بعد منتقل نمیشود زیرا افراد مبتلا به اندازه ای زنده نمیمانند که دارای فرزند شوند.
[1] ossification
[2] ossify
[3] a cleft palate
[4] spondyloepiphyseal dysplasia congenita